Materia organiczna pod wpływem procesów metamorficznych ulega nieodwracalnym przemianom chemicznym prowadzącym finalnie do powstania grafitu. Stopień tych przemian jest zależny od temperatur do jakich skała zawierająca materię organiczną została podgrzana. W badaniach wykorzystaliśmy spektroskopię Ramana w celu określenia stopnia grafityzacji badanych skał. Próbki pochodziły z metamorfiku kaczawskiego, jednostki zbudowanej głównie z dolnopaleozoiczych skał metaosadowych i metawulkanicznych, zmetamorfizowanych w facji niebieskich łupków oraz facji zieleńcowej.

Określiliśmy temperatury metamorfizmu dla tych skał w zakresie od 280 do 350°C. Metamorfik kaczawski jest jednostką składającą się z dwóch stref, rozdzielonych niecką północnosudecką. Nasze badania wykazały, że strefa południowa została podgrzana do temperatur o około 40 °C wyższych, niż strefa północna tej jednostki. Oznacza to, że strefa południowa w swojej historii geologicznej była pogrzebana o 2,5-3 km głębiej niż strefa północna.