W ostatnich latach badania archiwalnych próbek pegmatytu granitowego z okolic Jordanowa Śląskiego, zebranych we wczesnych latach 90-tych przez prof. Adam Pieczkę (AGH), zaowocowały odkryciem szeregu rzadkich faz mineralnych, w tym takich które wykazują silne wzbogacenie w skand. Występowanie takiego zespołu mineralnego jest ewenementem, ponieważ minerały zdolne koncentrować skand w istotnych ilościach są niezwykle rzadkie. Również w próbkach jordanowskiego pegmatytu minerały skandu znajdowane są sporadycznie, jako niewielkie osobniki o rozmiarach do kilkudziesięciu mikrometrów. W styczniowym numerze American Mineralogist ukazał się artykuł opisujący z tych próbek aktynolit silnie wzbogacony w skand. Wśród autorów tej publikacji jest dr Adam Szuszkiewicz z Zakładu Mineralogii i Petrologii naszego Instytutu.

W numerze majowym American Mineralogist, ten sam zespół publikuje wyniki badań, które doprowadziły do odkrycia nowego minerału, skando-winchytu. Minerał ten został zatwierdzony w 2022 roku przez Komisję Nazewnictwa i Klasyfikacji Nowych Minerałów Międzynarodowego Towarzystwa Mineralogicznego i stał się pierwszym amfibolem skandowym. Należy on do grupy amfiboli sodowo-wapniowych i jest spokrewniony z winchytem i ferri-winchytem. Jednak w odróżnieniu od tych minerałów, skando-winchytu zamiast magnezu lub dwuwartościowego żelaza na pozycji M2 zawiera głównie skand. Artykuł prezentuje pełną krystalochemiczną charakterystykę nowego minerału oraz dyskutuje warunki fizyko-chemiczne, w których struktura amfiboli może przyjmować większe ilości skandu.