Opady atmosferyczne, będące ważnym elementem obiegu wody w przyrodzie, na obszarach zurbanizowanych traktowane są jako czynnik niepożądany, stanowiący zagrożenie dla istniejącej infrastruktury. Z drugiej strony, infiltracja wód opadowych odbudowuje zasoby wód podziemnych poprzez co ogranicza występowanie susz hydrologicznych i hydrogeologicznych. Dodatkowo zagospodarowanie wód opadowych jak najbliżej miejsca ich wystąpienia zmniejsza spływ powierzchniowy oraz obciążenie ogólnospławnej lub deszczowej sieci kanalizacyjnej. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko wystąpienia podtopień lub powodzi miejskiej.

W artykule przedstawiono nowatorską metodę o nazwie DIS (depth of water tabel – D, impact of vadose zone – I, oraz soil media – S) pozwalającą ocenić i zaklasyfikować obszary miejskie ze względu na możliwość zagospodarowania wód opadowych poprzez ich infiltrację do gruntu. Opracowaną metodę przetestowano na obszarze zlewni położonej na terenie Wrocławia. Proponowana metodyka bazuje na danych dotyczących wykształcenia litologicznego i przepuszczalności gleb, wykształcenia litologicznego utworów w strefie aeracji oraz głębokości występowania warstwy wodonośnej.

Na podstawie wartości DIS zaproponowano 5 klas przydatności terenów do zagospodarowania wód opadowych. Przyjęto, że przy wartości DIS poniżej 1 nie ma możliwości odprowadzania wód do gruntu, natomiast powyżej 2,5 istnieją dobre i bardzo dobre warunki umożliwiające budowę niecek lub muld infiltracyjnych. Wypracowana metodyka pozwala dostarczyć planistom miejskim lub deweloperom danych o możliwościach zagospodarowania wód opadowych w miejscu ich wystąpienia i wspomóc przy podejmowaniu decyzji związanych z zagospodarowaniem przestrzennym terenu.